Adwent, to szczególny czas dla chrześcijan. Początki adwentu należy łączyć z początkiem obchodzenia przez chrześcijan świąt Bożego Narodzenia, czyli około II połowy IV wieku. Czy w czasie adwentu powinniśmy się radować, smucić, czy pościć? O tym w audycji “Gość Dnia” mówił ksiądz prałat doktor Ireneusz Wrzesiński.
Na adwent składają się cztery niedziele adwentowe. W pierwszą z nich rozpoczyna się w kościołach chrześcijańskich rok liturgiczny. Adwent to czas, w którym ewangelicy i katolicy mają uświadomić sobie, że oczekują na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. W okresie adwentu dominuje w liturgii kolor fioletowy.
Tradycją w kościołach katolickich są odprawiane w tym okresie, o świcie msze, zwane roratami. Są to msze ku czci Maryi Panny, na pamiątkę tego, że przyjęła nowinę od archanioła Gabriela, zwiastującego, iż zostanie Matką Syna Bożego.
Kapłana zapytaliśmy, co jest jeszcze ważne, aby godnie przeżyć czas adwentu?
Innymi symbolami Adwentu są: wieniec adwentowy, zielone gałązki, świece, inna forma wieńca – krąg, kalendarz adwentowy, lampion adwentowy.
Zwyczajami popularnymi przede wszystkim wśród katolików są ponadto: wędrująca figura Matki Bożej, świeca roratna (roratka),którą w kościołach umieszcza się ją na prezbiterium obok ołtarza lub przy ołtarzu Matki Bożej. Biała lub niebieska kokarda, którą jest przepasana roratka, mówi o niepokalanym poczęciu Najświętszej Marii Panny.